‘Je bent kei gek dat je weer aan de universiteit gaat studeren op jouw leeftijd!’ en ‘Waarom ga je geen avondcursus van de LOI doen?’ Ik zou willen, dat ik voor elke keer dat iemand dat tegen me zei, een euro had gekregen. Dan studeerde ik voorlopig gratis. En het is ook niet niks om – na 16 jaar geen schoolbank gezien te hebben – ineens weer met volle rugzak met boeken rond te lopen in de schaarse vrije tijd tussen je full-time baan door. Waarom ik dit ben gaan doen, lees je in dit blog-bericht.
Zoals ik al zei, het is niet niks om na 16 jaar weer te gaan studeren. Toch heb ik die keuze bewust gemaakt, toen ik me vorig jaar inschreef voor de Bachelor-opleiding Milieu- en Natuurwetenschappen aan de faculteit Management, Science & Technology van de Open Universiteit. Op dat moment wist ik nog niet precies hoe het allemaal zou gaan lopen. Nu heb ik daar al een veel beter beeld bij, maar daarover meer in deel 2 van deze serie. Natuurlijk had ik er wel al een tijdje – lees: paar maanden – over nagedacht om een studie of cursus te gaan doen naast mijn werk, om mijn hersenen een beetje actief te houden. Verder dan het maken van een lijstje met voorkeuren waar een studie aan moest voldoen en het grasduinen op de sites van LOI, NCOI en NTI was ik niet gekomen.
Mijn eisenlijstje was vrij kort:
– haalbaar zijn naast mijn werk, dus deeltijd
– minstens op HBO-niveau
– moet raakvlakken hebben met mijn persoonlijke interesses
Aan persoonlijke interesses geen gebrek. Ik wil zoveel mogelijk weten van zoveel mogelijk onderwerpen. In mijn vrije tijd volg ik de landelijke en internationale politiek, wetenschappen in allerlei richtingen, technologie, natuur en milieu, sport, entertainment. Dan zie je dat we te maken hebben met grote veranderingen in het klimaat, oorlogen, uitstervende diersoorten, wrijving in de samenleving. Het lijkt soms allemaal zo langzaam te gaan en daarom sta je er niet bij stil. Maar het gaat nu steeds sneller – en de impact is enorm. Aan de ene kant krachtige orkanen en overstromingen, aan de andere kant langdurige droogtes en voedseltekorten. Door vernietiging van habitat, stroperij en veranderend klimaat dreigen duizenden diersoorten uit te sterven.
De wilde katachtigen bijvoorbeeld – ik vind roofdieren fascinerend en katachtigen in het bijzonder – staan zwaar onder druk. Van de 36 soorten katachtigen in de wereld worden er 33 ernstig met uitsterven bedreigd door verschillende oorzaken, van stroperij tot knuffelfarms. De cijfers zijn schrikbarend. Het aantal tijgers is in de afgelopen eeuw afgenomen van ruim 100.000 naar ongeveer 3.000, een afname van 97%. De Iberische lynx in Spanje kent nog slechts 300 in het wild levende dieren. De Aziatische cheeta, minder dan 100 dieren. Maar als toppredatoren hebben ze wel de ‘verantwoordelijkheid’ over de hele voedselketen op de niveaus onder zich. Zoals de wolven in Yellowstone bij hun herintroductie zorgden voor de opleving van een heel ecosysteem, zo kunnen de ecosystemen waar de wilde katten het voor het zeggen hebben ook volledig instorten als zij wegvallen. Gelukkig zijn er ook vele organisaties die dit willen voorkomen, zoals Stichting SPOTS.
Milieu en natuur zijn ruime onderwerpen, die erg veel vragen bij mij oproepen, maar die ook al mijn interesses één voor één aantikken en er bij betrekken: politiek, economie, biodiversiteit, duurzaamheid, milieu, sociaal-culturele aspecten, rechten. Hoe steekt de aarde eigenlijk in elkaar, welke rol speelt de mens daarin? En misschien wel het belangrijkste: hoe kunnen we er voor zorgen dat wij – en alle toekomstige generaties – een gezonde planeet hebben om op te leven? Allemaal vragen waar ik in deze studie een antwoord op wil vinden. Milieu- en natuurwetenschappen, en een scheutje wildlife conservation, dat is waar ik voor ga.
Over antwoorden gesproken… in deel 2 van ‘Je bent kei gek!’ ga ik in op mijn studiemethoden, welke valkuilen ik ben tegengekomen en hoe ik me heb aan moeten passen om succesvol te studeren op een hele andere manier dan ik ooit geleerd heb.
Michiel